فلسفه
مرضیه تیموری؛ عباس بخشنده بالی
دوره 14، شماره 26 ، فروردین 1401
چکیده
یکی از مشکلات انسان مدرن، «ازخودبیگانگی» است. این بیماری شناختی، شامل تمامی دردهای فردی و اجتماعی انسان میشود. راهکارهای اندیشمندان غربی، تکیه بر ابزار حس و تجربه دارد و بر اثر ضعف موجود در منابع شناختی، کارساز واقع نشده است. ابنعربی تنها راه رهایی را درک معرفت شهودی و ورود به مسیر سلوک عرفانی میداند. از نظر او استفاده ...
بیشتر
یکی از مشکلات انسان مدرن، «ازخودبیگانگی» است. این بیماری شناختی، شامل تمامی دردهای فردی و اجتماعی انسان میشود. راهکارهای اندیشمندان غربی، تکیه بر ابزار حس و تجربه دارد و بر اثر ضعف موجود در منابع شناختی، کارساز واقع نشده است. ابنعربی تنها راه رهایی را درک معرفت شهودی و ورود به مسیر سلوک عرفانی میداند. از نظر او استفاده از عقل و حس به جای شهود، انسان را به مادیات و محسوسات محدود مینماید و از توجه به ملکوت غافل ساخته و از اصل سلوک جلوگیری میکند که نتیجهی آن بیگانگی انسان از خودِ حقیقی خویشتن است. چنین انسانی در عرفان ابنعربی، انسان الحیوان نامیده میشود. در این مسیر باید به زدودن حجابهای ظلمانی پرداخت و تلاش نمود با ریاضتها و عبادهای خالصانه، تاریکیهای دل را به روشنایی تبدیل کرد. لذا در این مقاله که با روش توصیفی-تحلیلی نگارش شده تلاش گردید سیری معرفتی از «انسان الحیوان» به «انسان کامل» که همان خروج از ازخودبیگانگی است ترسیم شود.
